Basis HTML versie
52
gekocht die jaarlijks genoeg rente opleverden om de huur te
betalen en ook nog om in te kunnen lossen op de renteloze
lening. Er werd verder besloten om de contributie te verhogen
van één naar twee gulden per gezin per jaar. De ijsclub groeide
in snel tempo naar een grote vereniging en dat had tot gevolg
dat er meer eisen aan het bestuur en de vereniging werden
gesteld. Er kwamen nieuwe statuten en er waren voor de ijs-
baan, die in augustus 1923 gereed was, een bestuurstent, een
controlehokje, nieuwe vlaggen en baanverlichting nodig. In de
winter van 1923/1924 kon al direct van de nieuwe baan gebruik
worden gemaakt. Het ledenaantal groeide dat seizoen van 260
naar 378. Het 50-jarig bestaan werd een groot succes. De
feestcommissie, met voor het eerst twee dames, moest van-
wege de grote belangstelling zelfs twee avonden in Tivoli in de
Huizumerlaan regelen. Tijdens de opening van de feestavond
door voorzitter Bangma, die een kruidenierszaak op de
Verlengde Schrans had, klonk van buiten de muziek van
fanfarekorps De Volharding, die de jubilerende ijsclub een
serenade bracht. Ook werd tijdens dit jubileum bekend dat de
kerkvoogdij van de N.H. kerk naast de ijsbaan toestemming
had gegeven dat bij de wedstrijden de vlag op de kerktoren
mocht worden uitgestoken.
Het kerkhof werd in 1932 weer uitgebreid en daarvoor
was grond nodig achter de ijsbaan. Mede door toedoen van
Burgemeester Jansonius van Leeuwarderadeel werd op deze
uitgegraven plek een openluchtzwembad aangelegd en
omdat er nog ruimte overbleef, kon de ijsbaan worden uitge-
breid. Er werd dat jaar ook besloten om een nieuwe bestu-
urstent met consumptieverkoop te gaan bouwen. Dit gebouw,
op vele foto’s van de ijsbaan te zien, bleef er staan tot aan de
sluiting van de ijsbaan in 1977.
In de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) moest het bestuur
voor het eerst een vergunning aanvragen om te mogen verga-
deren. In het laatste oorlogsjaar verdwenen door de schaarste de
houten palen en het controlehok in de kachels van de Huizumers.
Tijdens de receptie van het 75-jarig bestaan in Tivoli in 1954
sprak voorzitter H. Dam zijn zorgen uit over het voortbestaan van
de huidige ijsbaan in verband met de uitbreidingsplannen van
Leeuwarden. De kerkvoogdij had de grond van de ijsbaan
verkocht aan de gemeente in plaats van deze, volgens afspraak,
eerst aan te bieden aan de ijsclub. Dhr. Dam werd echter door
burgemeester Van der Meulen, die namens het gemeentebestuur
zijn gelukwensen kwam aanbieden, gerustgesteld. Volgens de
burgermeester ging het nog slechts om een ontwerp-uitbreiding
en voor IJsclub Tjallinga zou er altijd een ijsbaan blijven.
In juli 1961 berichtte de Leeuwarder Courant echter dat
de ijsbaan van Tjallinga niet kon worden gehandhaafd in ver-
band met de aanleg van de ringweg. Burgemeester en
Wethouders achtten het van belang dat er, ter vervanging, een
nieuwe ijsbaan in de omgeving moest komen. Een geschikte
plek was gevonden op een terrein tussen de Potmarge en de
Oude Potmarge aan de Tijnjedijk. Voor de aanleg was een
bedrag beschikbaar van ƒ 500.000,-. Door de aanleg van de
ringweg werd de oude ijsbaan een stuk kleiner, maar de plan-
nen voor een andere ijsbaan maakten dat goed. De nieuwe
baan zou een ijsvloer van 733 x 120 meter krijgen, met daarin
een 400 meter wedstrijdbaan. Rondom zou er plaats zijn voor
100 auto’s en 1.170 fietsen. In augustus 1968 vroegen B. en
W. voor de realisatie van de baan een krediet van
ƒ 1.365.000,-. Na acht jaar hoop meldde burgemeester
Brandsma in 1971 dat een nieuwe ijsbaan er voorlopig niet in
zat voor Tjallinga. De baan zou er helemaal niet meer komen,
want in 1973 besloten IJsclub Tjallinga en de Koninklijke
IJsclub Leeuwarden een Stichting Kunstijsbaan Leeuwarden
op te richten. Heerenveen had al sinds 1967 een kunstijsbaan
en de ijsclubs wilden dat nu ook in Leeuwarden. Het duurde
ca. 1935 - IIsbaan Huzum
Schilderij G.J. Adema - IJsbaan Tjallinga Huizum
ca. 1947 - Wedstrijd op ijsbaan Huizum